Pod koniec 2018 r. ogłoszono pionierski projekt tokenizacji luksusowego apartamentowca na Manhattanie. Dotyczył on nowo wybudowanego 12-mieszkaniowego budynku kondominium w East Village (adres: 436 i 442 East 13th Street), znanego jako projekt “Thirteen East + West”. Całkowita wartość tego budynku (tzw. sellout, czyli łączna prognozowana cena sprzedaży wszystkich jednostek) została oszacowana na około 36 mln USD (Crypto Real Estate | Fluidity | Thirteen East West). Celem tokenizacji było umożliwienie inwestorom nabycia udziałów w tym projekcie w formie cyfrowych tokenów zabezpieczonych realną nieruchomością, co miało otworzyć rynek nieruchomości dla szerszego grona inwestorów poprzez frakcyjne udziały dostępne nawet za niewielkie kwoty (New York’s $30 Million Housing Development Up for Grabs on Ethereum). Inicjatywę realizowała firma deweloperska Amirian Group we współpracy z firmami technologicznymi Fluidity/AirSwap oraz brokerem-dealerem Propellr (później zintegrowanymi pod marką Factora (Introducing the next level of tokenization of private placement securities – The Tokenizer) (Propellr)). Projekt ten został okrzyknięty pierwszą tego rodzaju tokenizacją nieruchomości na nowojorskim rynku i wzbudził duże zainteresowanie medialne (Propellr and Fluidity’s NYC Real Estate Tokenization Deal Falls Through), zapowiadając bardziej zdemokratyzowany i zdecentralizowany model inwestowania w nieruchomości.
W ramach tokenizacji zastosowano innowacyjną strukturę finansowania określaną jako „Two Token Waterfall” (dwu-tokenowa struktura wodospadowa) opracowaną przez firmę Factora (powstałą z połączenia Propellr i Fluidity). Zamiast jednego rodzaju udziału, emisja została podzielona na dwa typy tokenów odpowiadające różnym warstwom kapitału w projekcie (Introducing the next level of tokenization of private placement securities – The Tokenizer):
• Token typu senior (dłużny) – uprzywilejowany w kolejności zaspokajania, odzwierciedlający komponent długu (pożyczki zabezpieczonej na nieruchomości).
• Token typu junior (udziałowy) – podporządkowany, odpowiadający kapitałowi własnemu (equity) w projekcie i uprawniający do udziału w zyskach ze sprzedaży mieszkań po spłacie długu.
Taki podział odzwierciedla pełną strukturę kapitałową projektu (tzw. capital stack) w formie tokenów (Introducing the next level of tokenization of private placement securities – The Tokenizer). Zgodnie z dostępnymi informacjami, zamierzano wyemitować tokeny odpowiadające łącznie około 25 mln USD kapitału projektu, z czego ok. 17 mln USD przypadać miało na tokeny dłużne, a ok. 8 mln USD na tokeny udziałowe (). Kwoty te odpowiadały planowanemu refinansowaniu – ~17 mln USD to mniej więcej wysokość istniejącego kredytu budowlanego, zaś ~8 mln USD pokrywało kapitał własny/preferecyjny dewelopera, który inwestorzy mieli przejąć poprzez tokeny (Crypto Real Estate | Fluidity | Thirteen East West) ().
Dokładna liczba jednostek tokenów (sztuk) nie została jednak podana do publicznej wiadomości. Źródła branżowe informowały jedynie, że „cała nieruchomość jest reprezentowana przez nieokreśloną (niepotwierdzoną) liczbę tokenów na publicznym blockchain”, z każdym tokenem stanowiącym ułamek wartości apartamentowca ( $30 Million New York Condo Tokenized on Ethereum Blockchain | Bitcoinist.com). Innymi słowy, podział mógł być bardzo granularny (np. teoretycznie 1 token = 1 USD wartości, co dałoby ~25 mln tokenów), ale konkretna wielkość nominalna tokena nie została ujawniona. Było to częściowo skutkiem regulacji – oferta odbywała się jako private placement dla akredytowanych inwestorów (zwolniona z pełnej rejestracji dzięki Reg D 506(c)), stąd organizatorzy nie mogli publicznie reklamować szczegółów emisji takich jak cena pojedynczego tokena czy łączna liczba (Crypto Real Estate | Fluidity | Thirteen East West). Warto zauważyć, że minimalna inwestycja została ustalona na 25 tys. USD (Crypto Real Estate | Fluidity | Thirteen East West), co wskazuje na orientacyjny próg wejścia dla inwestorów i pośrednio sugeruje, że pojedynczy inwestor obejmowałby znaczną liczbę tokenów odpowiadającą tej kwocie (bądź wielokrotności).
Podsumowując, tokeny reprezentowały łącznie około 25 mln USD udziałów w projekcie, podzielonych na dwie transze (długową i udziałową). Szczegółowa liczba wyemitowanych tokenów nie jest publicznie dostępna – wiadomo jedynie, że emisja była zaplanowana tak, by pokryć znacząca część wartości nieruchomości (ok. 70% jej wartości) w postaci cyfrowych udziałów.
W odróżnieniu od niektórych głośnych przypadków (jak np. “Aspen Coin” dla tokenizacji hotelu St. Regis Aspen), tokeny manhattańskiego apartamentowca nie otrzymały potocznej marketingowej nazwy. W dokumentach i wypowiedziach opisywano je najczęściej po prostu jako “tokenized securities” związane z projektem Thirteen East + West lub jako wspomniane tokens of senior and junior class w ramach modelu Two Token Waterfall (Introducing the next level of tokenization of private placement securities – The Tokenizer). Można zatem powiedzieć, że nazwą funkcjonalną tokenów były po prostu udziały dłużne i udziały udziałowe projektu, zapisane na blockchainie.
Każdy token odpowiadał udziałowi członkowskiemu w spółce celowej LLC posiadającej aktywa projektu. Token dłużny dawał inwestorom ustalony preferencyjny zwrot (odpowiednik odsetek) – wspominano o “preferred return” dla inwestorów (Crypto Real Estate | Fluidity | Thirteen East West) (Crypto Real Estate | Fluidity | Thirteen East West), co oznacza, że posiadacze tokenów mieli pierwszeństwo w otrzymywaniu określonego z góry zysku (np. oprocentowania) z przychodów projektu. Token udziałowy natomiast zapewniał uczestnictwo w zyskach ze sprzedaży mieszkań po spłacie tokenów dłużnych (czyli potencjalnie wyższy zwrot zależny od sukcesu sprzedażowego projektu). Taki podział miał na celu odzwierciedlenie tradycyjnych instrumentów finansowych – długu i kapitału – w postaci tokenów, dzięki czemu różni inwestorzy mogli wybrać profil ryzyka i zwrotu (bardziej stały i bezpieczny vs. bardziej zmienny, ale z potencjałem wzrostu) (Introducing the next level of tokenization of private placement securities – The Tokenizer).
W praktyce tokeny nie były notowane na publicznej giełdzie kryptowalut, lecz dostępne poprzez platformę private placement (AirSwap/Propellr) dla uprawnionych inwestorów. Brak publicznego obrotu i ograniczenie do inwestorów akredytowanych oznaczało, że tokeny nie pojawiły się pod żadnym tickerem czy symbolem na otwartym rynku. Z punktu widzenia inwestora były to raczej cyfrowe udziały projektu Thirteen East + West, rejestrowane w rozproszonej księdze Ethereum, niż typowe kryptowaluty o własnej nazwie.
Reasumując, tokeny nie posiadały odrębnej nazwy handlowej – ich “nazwą” była de facto przynależność do projektu (np. token projektu 436/442 E 13th Street) i kategoria (długowy vs. udziałowy). Wspomniane w materiałach określenie Two Token Waterfall odnosi się do struktury tych tokenów, a nie nazwy własnej każdego z nich (Introducing the next level of tokenization of private placement securities – The Tokenizer). Można zatem stwierdzić, że nazewnictwo tokenów ograniczało się do opisowego wskazania ich roli finansowej w projekcie (token długu i token kapitału).
Specjalizujemy się w tokenizacji nieruchomości, oferując inwestorom i właścicielom łatwy dostęp do płynności oraz innowacyjnych możliwości inwestycyjnych dzięki technologii blockchain.
Jesteśmy firmą specjalizującą się w tokenizacji nieruchomości, umożliwiając inwestorom i deweloperom łatwy dostęp do kapitału oraz globalnych rynków.
Copyright © 2025 Deep Ocean House. Realizacja strony: optiweb.pl
